jezelf meenemen en jezelf tegen komen

Onlangs werden mij een aantal dingen duidelijk, geïnspireerd door bepaalde woorden van Joyce Meyer.

Zij was lange tijd aan het bidden dat haar man Dave, zou veranderen, want ze had zo’n moeite met hem. Op een gegeven moment zei God tegen haar ‘Dave is niet het probleem’.  O…… wie dan wel, we zijn immers maar met z’n tweeën.......

Wij denken vaak: als hij maar zus… als zij maar zo….. als ik maar geld had…. als ik maar gezond was…. als ik werk zou hebben….. als ik……. vul maar in.

Eén van die dingen was bij mij ‘als ik maar slank was, dan zou ik wel me wel gelukkig voelen.

Op mijn 16^e begon mijn eetstoornis en daar heb ik meer dan 30 jaar last van gehad (eerlijk is eerlijk, het blijft een zwakke plek). Ik weet wat het is om behoorlijk stevig te zijn en ik weet wat het is om te mager te zijn. Het bizarre was dat ik toen ik mager was, nog steeds moe, futloos, ongelukkig, ontevreden enz. was. Mijn gewicht was wel veranderd, maar mijn karakter was nog steeds dezelfde.

Ik was nog steeds trots, zelfingenomen, egoïstisch en zo kan ik nog verschillende dingen opnoemen.

Zo ging het ook in de kerkelijke gemeente. Ik had meer nodig dan dat gegeven werd, ik kreeg dingen te horen die ik niet wilde horen, ik werd niet gezien, de dingen die ik graag binnen de gemeente wilde doen, werden afgewezen….. maar zo wenste ik niet behandeld te worden. Ik had immers gelijk! Een mail inzake het einde lidmaatschap was gauw geschreven. We betrokken God hier wel bij, zeker weten, maar God liet ons gewoon gaan. We kregen van Hem geen reactie.

We bezochten geruime tijd een gemeente in de buurt en een gemeente verder weg en ontdekten dat overal wel wat was. Tot wij Gods roep hoorden, dat we terug moesten gaan naar de gemeente waar we vandaan gekomen waren. God had ons gekneed en gevormd. Inmiddels wilden we Hem gehoorzaam zijn en een nederige houding hebben. Wij keerden terug naar de gemeente en het voelde als een warme deken. Dezelfde gemeente, hoe is het mogelijk! Was de gemeente veranderd? Nee, wij waren veranderd!

Zo kom ik tot een bepaalde conclusie. Staat iets je tegen aan de gemeente? Je kunt naar een andere gemeente gaan. Weet wel dat je ook daar dingen/mensen tegen zult komen die je niet aan staan en waarom? Omdat je jezelf meeneemt!!!

Je ongelukkig voelen, het niet gezien weten, de verbinding missen en zoveel dingen die ik hierboven uit mijn leven heb gedeeld, het komt allemaal uit jezelf!!!

Ik geloof dat nederig zijn, betekent dat je wilt dienen, wilt geven. Dat je doet wat je kunt, ook al voelt het niet prettig, totdat God zegt dat je het niet meer hoeft te doen.

Je kunt God bidden dat Hij weg wil nemen wat jou (en Hem) hindert en dan kan Hij doen wat Hij nodig vindt.

Bid niet om meer liefde, bid om in liefde te wandelen.

Wij hebben een gemeente, met mensen door God bij elkaar gebracht en met elkaar zijn wij beheerders voor God. Het is Zijn gemeente en Hij vertrouwt Zijn bezittingen aan ons toe met Zijn macht, Zijn kracht en in Zijn naam. 

Zorg voor uzelf en voor de hele kudde....

Het was 4 oktober 2009. In onze gemeente werd een oudste, diakenen en twee herdersechtparen ingezegend. God had me het verlangen van herder zijn al een aantal jaren eerder op mijn hart gelegd en Bert en ik deden uit liefde ook de dingen die een herder doen, alleen deden we dat op eigen initiatief en niet onder de zegen en bescherming van de oudstenraad. In die tijd was ik de fotograaf van de gemeente en ik was teleurgesteld. Ik vroeg aan God 'waarom zijn wij hier niet bij?' en Hij gaf als antwoord 'deze keer nog niet'. Dat kon van alles betekenen. Ondertussen bleven we actief en deden de dingen waartoe we werden geroepen.

In december van het afgelopen jaar kregen we een telefoontje van een oudste die bij ons langs wilde komen en geloof me, we wisten gelijk waar het voor was, ook al waren er al jarenlang geen herders meer in de gemeente.

Hij vertelde dat er binnen de oudstenraad was gebeden om namen van personen wie geschikt als herders zouden zijn. Steeds kwamen onze namen 'boven drijven'. Vervolgens is dit voorgelegd aan de leiders van de gemeente of het inderdaad van God was. Zij hebben er  ook 2 weken voor gebeden en het was goed. Daarna zijn wij hiervoor benaderd en kregen wij 2 weken de tijd om hierover een beslissing te nemen. Wij wisten gelijk ons antwoord al, omdat God dit al vele jaren op ons hart heeft gelegd, maar hebben toch een bevestiging van God gevraagd.
Bert zag een beeld van een groot gouden cadeau met een grote rode strik er om heen. God zei 'het is voor jullie'. Pak het maar uit.
We hebben bericht gegeven dat we deze bediening op ons zouden nemen. Dit is voorgelegd aan de gemeente die ook 2 weken de tijd kregen om te bidden of dit van God was. Daarna volgden nog 1 week waarop Bijbelse bezwaren of andere zwaarwegende tegenargumenten konden worden ingeleverd. Die kwamen er niet. Er werden alleen positieve woorden over gesproken. De inzegening zou de zondag daarop plaats vinden, maar is in overleg met ons nog een week uitgesteld, zodat werkelijk iedereen binnen de gemeente ervan op de hoogte kon zijn. Doordat het verplaatst werd, viel het samen met een andere taak. Bert had de beamerdienst en ik zou zingen in het combo. De oudsten vonden dit geen bezwaar en wij ook niet.

Zo zijn Bert en ik daadwerkelijk op 02-02-2014 ingezegend als herdersechtpaar van de gemeente.
Voordat de dienst begon hadden we samen met de oudsten en de zangleider een moment voor gebed en het doornemen van de dienst. De voorganger vertelde dat wij hadden gevraagd om tijdens de inzegening ook gezalfd te worden, volgens Bijbels gebruik. De zalfolie staat immers voor de Heilige Geest en we willen en kunnen deze taak alleen met Zijn hulp op ons nemen. Om mensen te kunnen zalven had hij een klein flesje zalfolie meegenomen uit Israël. Daarmee zouden we op onze voorhoofd gezalfd worden. Omdat hij dan olie aan zijn handen had, zou hij ons niet de handen op het hoofd leggen, maar daar boven houden. Bert merkte al op dat er gelukkig minder olie aan te pas kwam dan in de tijd van Samuel die een hele hoorn met olie over het hoofd heen goot. Een andere oudste noemde een nieuw testamentisch voorbeeld van de 600 liter water wat in wijn werd veranderd door Jezus. Gelukkig kregen we dat niet over ons heen.

Aan de hand van Efeze 4: 11 en 12 (En hij is het die apostelen heeft aangesteld, en profeten, evangelieverkondigers, herders en leraren, om de heiligen toe te rusten voor het werk in zijn dienst. Zo wordt het lichaam van Christus opgebouwd) werd door de voorganger uitleg gegeven wat de taak van herders in de gemeente is.  Daarop werd aan de gemeente gevraagd of ze ons de erkenning wilden geven voor deze taak en achter ons wilden staan. Dat konden ze kenbaar maken door tijdens het zegenlied te gaan staan. Daarna werden wij gezalfd en gezegend. De Here zegent jou en Hij beschermt jou. Hij schijnt Zijn licht over jouw leven. Hij zal genadig zijn en heel dichtbij je zijn. Hij zal Zijn vrede aan jou geven.
Naar dit lied hebben we heel bewust geluisterd en het raakte ons diep.

Later kwam de voorganger weer het podium op en vertelde hij dat zijn vrouw een beeld had gezien voordat wij werden ingezegend. Ze zag licht en een grote stroom goudkleurige vloeistof. Ze vroeg God of het verf was (wat ze de dag ervoor in de bouwmarkt had gezien). Nee, was het antwoord. Het is Mijn zalfolie. Als gouden honing vloeide dit over de gemeente heen. (600 liter?)

Later hoorde ik van iemand anders, dat op het moment dat wij knielden op het podium, een heldere lichtstraal van bovenaf ons omringde.

De dag las ik in mijn dagboek Dichtbij Jezus - woorden voor elke dag (geschreven door Sarah Young)
Ik ben met je en voor je. Je staat nergens alleen voor - nergens!- ...... Ontvang dankbaar het geschenk van vandaag, pak het voorzichtig uit en geniet van de schatten. Als je dit geschenk zo tot je neemt, zul je Mij vinden.
 

Er zijn zoveel bijzondere dingen, zoveel mooie symbolieken. Teveel om hier op te noemen, maar één ding wil ik er nog wel uitlichten. Het betreft de laatste kaart die Bert zijn moeder aan hem schreef voordat ze overleed. Het was een kaart met een Bordercollie er op. Dat is ook wat we zijn: de bordercollies van de goede Herder. Wij mogen Hem helpen en doen dat op Zijn aanwijzingen. Hij heeft de voorgaande jaren gebruikt om ons steeds meer te kneden en te vormen. Het gebeurde niet op onze tijd, maar op Zijn tijd en nu mogen we Zijn kostbaar geschenk uitpakken en koesteren, zoals Hij Zijn schapen koestert.

 

Handelingen 20:28 Zorg voor uzelf en voor de hele kudde waarover de heilige Geest u als herder heeft aangesteld; u bent de opzieners van Gods gemeente, die hij verworven heeft door het bloed van zijn eigen Zoon.